raul0505 pisze:
Umowa na dostawe wody i odbiór ścieków określa zasady, na których Odbiorca może żądać obniżenia należności za ilość wody ie spełniającej ustalonych przepisami norm. Podstawowym warunkiem zastosowania takiego obniżenia opłaty jest niezwłoczne zawiadomieni Przedsiębiorstwa przez Odbiorcę o fakcie dostawy wody nie spełniającej parametrów określonych przepisami.
Rozumiem, że mamy ‘niezwłocznie’ (czyt. stale) informować o wodzie złej jakości.
raul0505 pisze:
właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny na podstawie sprawozdania sporządzonego przez laboratorium po dokonaniu badania wody stwierdza warunkową przydatność wody do spożycia, w przypadku przekroczenia wymagań określonych w załącznikach do rozporządzenia, po rozważeniu stopnia zagrożenia zdrowia, określając dopuszczalne parametry na jakie pozwala stwierdzona warunkowa przydatność.
To ja nawiązując do '
rozważania stopnia zagrożenia dla zdrowia' podsyłam link:
http://www.hydropure.com.pl/ksiazki/rakotworcza_woda/
Przeczytajcie o manganie i żelazie, bo te parametry są przekroczone w wodzie ‘serwowanej’ nam przez PWiK.
A oto kilka cytatów z tejże publikacji, które z pewnością pozwolą na 'jaśniejsze' spojrzenie na sprawę:
„Nadmiar manganu powoduje uszkodzenie ścian naczyń włosowatych układu krwionośnego. Działa trująco, podrażniając ośrodkowy układ nerwowy i wywołując marskość wątroby. Szybkość występowania objawów zatrucia zależy od indywidualnej wrażliwości na związki manganu.
Obecność manganu w wodzie wodociągowej wpływa na powstawanie bakterii manganowych, nadających wodzie nieprzyjemny, stęchły smak i zapach. Tworzące się w sieci bakterie manganowe, utrudniają dostarczenie konsumentom wody bezpiecznej pod względem bakteriologicznym, gdyż zużywają tzw. chlor pozostały, co może spowodować wtórne jej zanieczyszczenie bakteriami chorobotwórczymi.
Obecność manganu w wodzie do picia i celów gospodarczych powoduje tworzenie się plam na urządzeniach sanitarnych i sprawia, że woda nie nadaje się do prania.”
„Nadmiar żelaza może być jednak silnie toksyczny, np. dla dorosłego człowieka - dawka trująca to 15 g siarczanu żelaza, a dla dzieci 10 g. Stwierdzono także, że długotrwałe używanie wody zawierającej powyżej 0,6 mg Fe/l wywołuje u ludzi chorobę Kashin-Becka, która charakteryzuje się zmianami kostno-stawowymi i zaburzeniami wzrostu (dopuszczalne stężenie wynosi 0,5 mg Fe/l) oraz powoduje uszkodzenia ścian naczyń włosowatych układu krwionośnego. Nadmiar żelaza w wodzie do picia sprzyja także tworzeniu się fosforanów żelaza i wydalaniu ich z kałem. Może to prowadzić do zubożenia organizmu w fosforany - składnik kości.
Woda zawierająca duże ilości żelaza w czasie gotowania może zmieniać swe cechy fizyczne (wysoka mętność i barwa) i wpływać na apetyczność potrawy. Powoduje również, podobnie jak mangan, powstawanie plam na urządzeniach sanitarnych i nie nadaje się do prania.
W wodach uzdatnionych, zawierających zwiększone ilości żelaza, w sieci wodociągowej mogą rozwijać się nitkowate bakterie żelaziste. Intensyfikują barwę i mętność, nadają wodzie przykry smak i zapach, a sieć traci sprawność z powodu zatykania się masami żywych i obumierających bakterii.”