Stanowiska się zmieniają, ale człowiek pozostaje zawsze ten sam. Dzisiaj w ramach poprawy humoru poetycka "Oda do dyrektora MDK" autorstwa Grzegorza Żaka.

O dyrektorze MDK!
Któżże przebije Twoje
"Taaa"
Takie spokojne
Tak dostojne
Anarchistyczno - bogobojne
To takie "Taaa"
I to "Aha"
W nim zrozumienie
Wszelkich spraw
Koniec błądzenia
Sfinksa kres
Wystarczy "Aha"
Wiem, że wiesz



O dyrektorze MDK !
Berberyjskiego spokój lwa
Świadomość mocy
We dnie w nocy
Trwa
Nieprawdaż ?
Rzeknij "Taaa"

O dyrektorze MDK !
Nieprzenikniona
Pokerzysty twarz
Z oczu wyziera lekka kpina
"Pożyczyć chciałeś ? Los ci masz !
A kasa będzie kiedyś, a ?"
Ach, jakże chciałbym rzec móc
"Taaa"

O dyrektorze MDK !
Czucie i wiara
Szkiełko i oko
W jednym człowieku
To jest komplement
Pozorom wbrew
Jeszcze suplement
(łabędzi śpiew):
Dzięki za pomoc
W tworzeniu sztuki
Którą zadusić puchacze, kruki
Chcą
Choć sztuka nie jest przez duże Szy
Kłaniam się nisko
Pod. Grzegorz Ży.

No masz,... Grzesiowi wyrasta konkurencja satyryczno-chumorzasta w postaci niedocenionego, a ostatnio nawet troszkę gnębionego poufnymi, zakulisowymi żądaniami na najwyższym, lokalnym szczeblu, imć Krytycznego.

Uśmiałem się setnie...

W ramach wyjaśnienia informuję, że wiersz został napisany kilka lat temu i przez przypadek został przeze mnie znaleziony w zasobach archiwum.

Grzegorz to artysta przez duże A, ja jedynie rzemieślnik przez małe r.



Ciekawe kto o to wyjaśnienie poprosił...

krytyczny:

Nie bądź taki skromny, w końcu kuba_w, poświecił ci chyba parę godzin walenia w klawiaturę (ciekawe, czy w godzinach pracy?)