[shadow=green]Stowarzyszenie ,, Kuźnia ‘’ zaprasza na spotkanie z kulturą Irlandzką
ŚWIĘTY PATRYK
Urodził się około roku 358 w Taberni, położonej w tej części Brytanii (Anglii), która należała do Cesarstwa Rzymskiego. Ojciec Patryka Kalpurniusz był urzędnikiem cesarskim, później został diakonem. Patryk został w dzieciństwie ochrzczony, ale nie otrzymał chrześcijańskiego wychowania. Gdy miał szesnaście lat porwali go irlandzcy korsarze i sprzedali w Irlandii do niewoli. Przez sześć lat musiał pracować jako pasterz. Wówczas dokonała się w nim odmiana życia. Nauczył się tamtejszego języka i poznał obyczaje panujące na tej wyspie. Po sześciu latach udało się mu zbiec z niewoli, lecz nigdy nie zapomniał już Zielonej Wyspy. Uważał, że jego powołaniem jest głoszenie Ewangelii w Irlandii, dlatego też zdobył odpowiednie wykształcenie w dwóch szkołach misyjnych w północnej Francji. Po śmierci św. Palladiusza, misyjnego biskupa w Irlandii, postanowiono na jego miejsce posłać Patryka. Wyświęcono go na biskupa w roku 432 i wysłano do Irlandii. Apostołował głównie na północy i zachodzie Irlandii, tam gdzie jeszcze nie głoszono Ewangelii. Wkrótce nawrócił wielu wodzów plemion wraz z ich rodzinami i związanymi z nimi ludźmi. W Irlandii nie było wówczas miast, tak jak w Cesarstwie Rzymskim. Dlatego też w miejsce biskupstw i parafii tworzył wspólnoty mnisze początkowo złożone z kapłanów galijskich (dzisiejsza Francja) i brytyjskich, później dołączali do nich księża wywodzący się z Irlandii. Opaci poszczególnych wspólnot byli wyświęcani na biskupów. Św. Patrykowi przypisuje się założenie w roku 444 głównej stolicy biskupiej w Irlandii — Armagh. Św. Patryk gorliwie pracował , ale też doznał wielu przykrości. Nie wszystkim podobała się jego praca, krytykowano go między innymi i za to, że ekskomunikował Korotyka, który napadł z bandą rycerzy na wyspę, zabił wielu tamtejszych mieszkańców, ochrzczonych przez św. Patryka i dużą ich liczbę uprowadził do niewoli. W swojej obronie Święty napisał dzieło Confessio (Wyznanie). Ostatni okres swojego życia spędził nasz Patron w jednej ze wspólnot zakonnych, oddając się modlitwie i praktykom pokutnym. Pełen zasług odszedł do Pana 17 marca 461 roku. Życiorys św. Patryka jest osnuty wieloma legendami. Jedna z nich mówi o czyśćcu św. Patryka. Mianowicie w miejscowości Lough Derg miał zstępować do pewnego zagłębienia (w podziemie) i tam rozmyślać nad karami piekielnymi, doznawanymi przez potępionych. Do tej miejscowości do dzisiaj przybywają liczni pielgrzymi.
Kult św. Patryka był bardzo rozpowszechniony w średniowiecznej Europie. Do dzisiaj jest bardzo żywy w samej Irlandii, która uważa go za swojego głównego patrona, a także w niektórych miejscowościach we Francji. Emigranci irlandzcy jego kult rozpowszechnili w Ameryce Północnej i w Australii. Irlandczycy wypowiadają ciekawe pozdrowienie: „Bóg. Maryja i św. Patryk niech będą z tobą”. Trójlistna koniczyna jest symbolem Irlandii. Św. Patryk posługując się tą rośliną tłumaczył Irlandczykom tajemnicę Trójcy Przenajświętszej.
W ikonografii, od XIV wieku, przedstawiano św. Patryka jako biskupa bez brody (było to wówczas rzadkością), w ornacie, z ręką podniesioną do błogosławieństwa. Od XVII wieku najczęściej występuje z brodą, z wężem u stóp. Według legendy św. Patryk laską Chrystusa (Jego mocą) wypędzał węże z Irlandii, co symbolizowało wyrugowanie pogaństwa z wyspy. Święty trzyma trójlistną koniczynę, obok niego wybucha ogień z ziemi, aby pobudzić pielgrzymów do żalu i pokuty. Św. Patryk robi laską otwór w ziemi, z którego wybuchają piekielne płomienie i dają się słyszeć jęki skargi potępionych (nawiązanie do miejscowości Lough Derg). Św. Patryka uważano za patrona górników, kowali, bednarzy, fryzjerów, a także za opiekuna trzody chlewnej.
Imię św. Patryka zamieszczono w kalendarzu powszechnym Kościoła katolickiego. Jego obchód przypada na dzień 17 marca i ma rangę wspomnienia dodatkowego ze względu na okres Wielkiego Postu. W kolekcie mszalnej wspomina się św. Patryka jako biskupa i apostoła Ewangelii mieszkańców Irlandii. Przez jego zasługi i wstawiennictwo prosimy, aby chrześcijanie zawsze ukazywali światu cuda miłości Bożej. Liturgia Godzin (t. II, s. 1288 — 1289) zamieszcza fragment Wyznania św. Patryka, wzywającego nas do wdzięczności: „Niestrudzenie dzięki czynię mojemu Bogu, który zachował mnie wiernym w dniu mojej próby, tak że dzisiaj mogę z ufnością złożyć w ofierze jako żywy dar moją duszę Chrystusowi, mojemu Panu, bo On mnie zachował od wszelkich utrapień (...) Dzisiaj także mogę wśród narodów, wszędzie, gdzie się znajduję, nieprzerwanie wychwalać i wysławiać Twoje Imię, zarówno w powodzeniach, jak i w przeciwnościach. Cokolwiek zaś mnie spotka czy to dobrego, czy złego, powinienem to przyjąć jednakowo i zawsze dziękować Bogu, który mnie pouczył, abym bez wahania i bezgranicznie wierzył, ze On jest niezawodny i wysłucha mnie”.
Niech św. Patryk umacnia naszą wiarę i uczy nas postawy wdzięczności wobec Boga za Jego wielkie dary nam udzielane. [/shadow]
[glow=green]
W piątek o gzdzinie 19.00 zagra zespół MANIKUT i Aga Śmiechowska , w czwartek Grześ Żak zaprezentuje swoje przeźrocza po nazwą ,,Mitologia Irlandzka’’ Aga , zatańczy także do kilku utworów , muzycy zagrają 2 razy po 45 min , a w przerwie muzyka z CD . Koszt koncert 15 zł , prezentacja Grzegorza Żaka 2 zł od osoby[/glow]
[shadow=green]Zespół MANIKUT jest efektem spotkania trójki instrumentalistów, zafascynowanych tradycyjną muzyką Irlandii. W koncepcji artystycznej i wykonawstwie grupa odbiega nieco od popularnego obecnie nurtu fokowego, skłaniając się bardziej ku ludowej twórczości in crudo, co dla polskiej sceny muzyki celtyckiej jest dziś zjawiskowe. W muzyce MANIKUT mniej jest luźnych inspiracji, a więcej świadomego przywołania tradycji muzycznych typowych dla hrabstw Clare, Sligo, Donegal czy Galway, co przejawia się zarówno w doborze repertuaru jak i typowej stylistyce wykonawczej. Muzyka wykonywana przez zespół to w dużej mierze reminiscencje z licznych podróży do Irlandii i spotkań z ludźmi, mniej lub bardziej anonimowymi. To ukłon w stronę ludowej sztuki muzycznej Irlandii, bez pomijania jej ważnego kontekstu społecznego.
Intensywna praktyka i doświadczenia zdobyte na kursach dla instrumentalistów w Irlandii, bezpośredni kontakt z muzykami tradycyjnymi i spore doświadczenie sceniczne w konsekwencji dają muzykom zespołu szerokie kompetencje i swobodę wykonawczą w zakresie tradycyjnej muzyki irlandzkiej. Każdy z muzyków niezależnie wniósł swój bagaż doświadczeń ze spotkań z Celtami, co okazało się esencją twórczego fermentu zespołu.
Trio MANIKUT jest laureatem III nagrody w konkursie Scena Otwarta XVI Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe" 2006.
Muzycy:
Katarzyna Szymczak (skrzypce) - kilkakrotnie uczestniczyła w warsztatach skrzypcowych w Irlandii ucząc się pod okiem tak wybitnych skrzypków jak Oisin Mac Diarmada, James Kelly, Tommy Peoples czy Paul O'Shaughnessy. Manikut jest pierwszym projektem, który wiąże ją ze sceną muzyczną. Interesuje się tradycyjną muzyką z różnych części świata. Studentka Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Jan Kłoczko (gitara) - niegdyś grający głównie klasykę i latin jazz. Od 2004 roku specjalizuje się w muzyce irlandzkiej, głównie w akompaniamencie. Członek zespołu Rimead. Uczył się stylu u Marka Kelly'ego (zespół Altan), ale czerpie inspirację z twórczości wielu gitarzystów i wielu gatunków muzycznych.
Michał Żak (flety drewniane) – związany ze sceną folkową i jazzową, lider zespołów Bal Kuzest i Tredraezh, wykonujących muzykę bretońską; inicjator kameralnego trio LEN. Współtworzy etno-jazzowe trio Lautari, współpracował z poznańskim teatrem "Strefa Ciszy", zespołami Kairos i Dekameron, koncertował też z grupą Open Folk. Uczeń dwóch wybitnych flecistów bretońskich, Jean-Michel Veillona i Jean-Luc Thomasa. Doświadczenia z tradycyjną muzyką irlandzką wynosi ze spotkań z muzykami w Galway. Związany z Poznańskim Domem Tańca. Koncertował w Europie, Afryce, Azji i USA.
Aga Smiechowska, tancerka, pedagog tańca, choreograf; tańcem irlandzkim zajmuje się od 1995 roku; koncertowała w kraju i za granica; współtworzyła trojmiejska Grupę Tańca Irlandzkiego Elphin; przez dwa lata kierowała poznańskim oddziałem szkoły tańca "Ista"; od 2002 roku twórca niezależny, prowadzi własna grupę sceniczna w Poznaniu[/shadow]
Proszę bardzo o potwierdzenie przybycia na adres
stowarzyszenie@kuznia.zgorzelec.pl
FAQ
Regulamin
Szukaj
Zaloguj się
