Saletrę zawsze kupowałem w chemicznym naprzeciw Graniczanki. Kilka razy zapalaliśmy ją w słoikach na klatkach schodowych i uciekaliśmy. Czasem wiązaliśmy klamki dwóch przeciwległych na klatkach mieszkań sznurkiem zostawiając 20-30cm luzu i dzwoniliśmy do drzwi uciekając.
Jako, że otwierały się one do wewnątrz mieszkań ludzie szarpali się próbując je otworzyć. Co jeden lekko uchylił drzwi, to zamykały się temu z przeciwka. Wesoło było:)

Nie z tej strony bloku. Ja w domkach z tyłu bloku.


Maćka również pamietam, zawsze jeździł na motorowerze i miał przy sobie jakiś stary sprzet do naprawy:)

Śmietnik pomiędzy blokami na którym grało sie w bodajrze marynarza do 10 bramek, a na koniec za kare były ( tu zależało od weny) albo kopniaki albo parole

Pamiętam też docieplenie ściany szczytowej bloku Tuwima 17-23 supremą. Rusztowania stały kilka miesięcy, bez żadnych siatek i barierek. Ganialiśmy się na nich grając w berka - od parteru po trzecie piętro, a jak już się znudziło, to pociskaliśmy przy śmietniku w "noża", "kulki" lub "kaca"

czekaj chemiczny był w kosmetycznym na rogu koło Krala - dzisiejszego Swiątka, albo tam gdzie jest do dziś na Kościuszki, pamiętam, ze były dwa punkty gdzie można było dostać.
z karbidem miałem jakoś mniej do czynienia, raz chyba tylko z kumplami z puszki strzelaliśmy, znaczy raczej kolega bo mi trochę brakło odwagi aby tę puszkę odpalać trzymając ją między nogami ;)

a to co innego, to były swojaki :) z szeregowców to byli nasi, pamiętam przy podwórku tam mieszkał, albo pojawiał sie co jakiś czas niejaki Jacek, później dalej w stronę przedszkola mieszkał taki kombatant co go się trochę bałem i dalej chyba Michał, który miał wjazd do garażu wyłożony mozaiką i elektryczne grabki którymi raki traktował :) dalej koło warsztatu Dżonówy mieszkał na rogu Grześ, czasami go widuję bo jest strażnikiem w elektrowni.

a mi się przypomina jak jakieś rury na podwórku wymieniali i okopy do zabawy w strzelanego ;)

Rury też - były to okopy i rzucaliśmy się kępami trawy:)

Pamiętam jak na "kauflandowej" łące co roku rozbijał się cyrk, i czasem karuzela. Nieraz się tam pałętałem w poszukiwaniu tekturowych biletów kolejowych Pełno ich leżało na ścieżkach. Po puszki i opakowania jezdziliśmy rowerami do Białogórza. W przydrożnych rowach było tego pełno.


Jeżeli chodzi o zabawy, na naszym osiedlu prym wiodły kulki, czołgi w piaskownicy, gra w kapsle, i w zbijaka piłką. Często też grało się w syfa i w chowanego Po kulki trzeba było organizować dalekie wyprawy do Famago, tam na jakimś złomowisku można było znalezć stare łożyska i..... kable z kolorowymi drucikami w środku, przydawały się one do owijania szprych w rowerach

A z ludzi pamiętam takiego garbatego kolesia, był zgięty w pół i często grasował ze szmacianą siatką po sadzie za autodromem i po kauflandowej łące. Zawsze nas przeganiał z sadu Pamiętam jeszcze kobietę która wszystkich wyzywała i strasznie przeklinała, i aby tego uniknąć wystarczyło powiedzieć jej dzien dobry. Baśki sru nie wspomnę...

Bardzo możliwe , że to ta sama - tylko ja coś pokręciłem pisząc poniższe :





A'propos podwórek - na "mojej" Warszawskiej "parzystej" (od n-rów parzystych) też druga strona (czyli ta nieparzysta) to był inny świat. Mało się z nieparzystymi kumplowaliśmy. Choć zdarzało się.
Ale ciekawostkę to mieliśmy z podwórkiem na Powstańców Śląskich. Toczyliśmy z nimi dosłownie walki. Ja , z racji wątłej postury , oczywiście byłem tylko widzem , ale bywało , że kolesie się tłukli. Potem zmądrzeliśmy ale do historii tych czasów przeszedł (nomen omen) przemarsz niejakiego Noska przed ichnie podwórko , gdy cały "wrogie" towarzystwo się rozstąpiło
A trzeba Wam wiedzieć , że Nosek to żaden byk i wojownik nie był

Tak dla ścisłości to ten "mój" odcinek Warszawskiej to tasiemiec , szpetny wieżowiec i bloki za nim. Co prawda zawsze budynek wojskowy nieco od nas odstawał ale jednak był. A i dziewczyny ładne tam bywały

Szkoda , że u nas rur nie wkopywano - to musiało być super

u nas wykopywali, ale lepszą frajdę mieliśmy na budowie osiedla przy Batorego, tam było więcej "okopów", i stałe zródło karbidu Fajnie się ganiało ze stróżem po pustych blokach

Wojny też toczyliśmy (mieszkałem na osiedlu przy ul Chrobrego), na kije i strzały, czasem na jabłka (tych ostatnich było pod dostatkiem w sadzie za parkiem), najpierw z podwórkiem przy Armii Krajowej z tzw "drugasami", parę lat pózniej z osiedlem przy Batorego, tereny walk obejmowały park przy IIAWP oraz teren dużego rynku z górami piachu i soli To były czasy...

Bardzo często chodziliśmy też na przejazd kolejowy obok Mogiłek, kładło się złotówki na tory i oglądało pociągi, które często stały tam na opuszczonym semaforze. Dzięki temu dwa razy udało mi się zwiedzić lokomotywę od środka

Pamiętam też tajemnicze fundamenty na terenie dzisiejszego pasażu na Langiewicza, były to chyba pozostałości rozebranych poniemieckich kamienic, ale bałem się tam wchodzić

a "kotki" pamiętacie do ozdoby roweru? strasznie chciałem je mieć i nie wiedziałem skąd aż w końcu z kolegą, który wiedział co i jak odbyliśmy wyprawę po złote runo, dla mnie wtedy to było jak wyprawa na biegun, pojechaliśmy rowerami na ujazd i za "pałacykiem" obok zajezdni pksu było coś chyba w rodzaju składu odpadów/śmietnika w którym grzebało towarzystwo w ścinkach owych różnokolorowych "kotków". ale to były naprawdę marne ścinki. w każdym razie były, pojęcia tylko nie miałem jak to zamocować do roweru, skończyło się na tym, że je butaprenem poprzyklejałem do ramy składaka :) później jak już szał minął oczywiście pozrywałem, ale ślady po butaprenie zostały.

to chyba raczej były fundamenty niedokończonej budowy, niż owoc rozbiórki - tak mi się wydaje. teraz przypomniało mi się, ze na naszym podwórku był też swego czasu szał na strzelanie z bicza, który robiło się z kija i papierowego sznurka, tego sznura oczywiście nie dawało się łatwo zdobyć, znów więc brałem udział w wyprawie po złote runo. szpule tego sznura wyciągaliśmy z jakiejś budy, która stała na podwórku OTISU, czyli z tyłu czerwonych koszar, to chyba był wtedy jakiś działający zakład bo musieliśmy uważać na stróża.

to musiałeś chyba znać się z Durajem :) jak przeszedłem w szóstej klasie do "dwójki", to była po nim tylko legenda. pamiętam zaczynałem wtedy słuchać punk rocka i stąd często pojawiała się opowieść o Duraju jako pierwszym pankowcu w okolicy, który z nauczycielami delikatnie rzecz ujmując się nie liczył. poznałem go w dosyć nietypowy sposób, szedłem sobie kiedyś warszawską właśnie koło tego tasiemca i nagle słyszę ktoś mnie woła z okna, próbowałem jakoś się wywinąć z tego zaproszenia, ale w końcu padło nie znoszące sprzeciwu "chodź tu bo ci wp...!", no więc co było robić poszedłem, pamiętam, że okazał się całkiem w sumie sympatycznym gawędziarzem, interesowało go oczywiście czego słucham, ale najbardziej to chyba zadowolony był ze swoich własnych opowieści o tym czego to nie robił z "bolkiem" czy "żydkiem", albo jak z ojcem po przegranym meczu telewizor wywalali za okno :) później chyba do wojska trafił do zasadniczej, wydaje mi się, że widywałem go w mundurze, nie wiem czy wojsko go okiełznało, ale jakiś czas temu przypadkiem na cmentarzu trawiłem na grób Zbigniewa Duraja i tak mi wygląda, że to chyba on?
http://www.polskie-cmentarze.com/zgorze ... &idg=10245
a na Baśkę sru to jeszcze się mój syn, który ma 10 lat "załapał" ;) prawdę mówiąc to od niego się dowiedziałem, ze podobno też umarła, chyba całkiem niedawno, bo jeszcze w ubiegłym roku wydaje mi się, że było widać ją w okolicy Staszica.
a ta klnąca na wszystkich kobieta to nie była Żmijowa?

Ja te wyprawy pamiętam , bo kiedys tam byłem.
Ale miałem ten komfort , że mama pracowała w Goerlitz i je najnormalniej w świecie dla syneczka kupiła Oryginalne oczywiście takie



No pewnie , że go znałem. Nie to żebyśmy fumflami byli ale obopólny szacunek był zachowany



Zgadza się.
Moim wychowawcą w SP 2 był Bolek - w klasach od 5 do 7. Potem rozwiązali naszą klasę , bo już nikt nie potrafił z nim wytrzymać. Ja osobiście przeżyłem traumę z tym (no muszę napisać) inteligentym-inaczej. Ilości uwag w zeszycie nie zliczę...
A Żydka to znam osobiście , bo to znajomy mojej mamy. Lubiłem go. Kiedyś Bolek wysłał mnie do niego żebym sam na siebie nakablował. Nie poszedłem , bo głupio mi było. Bolek tego nie zweryfikował i luz
btw - Bolek mieszkał po nieparzystej



No niestety...
A jego brat wyjechał. Była chyba jeszcze siostra ale nie wiem co u niej



Nie. To inna babka. Żmijowa miała takie fazy w późniejszym okresie. Może stąd nam się przewija druga wersja. Wysoce prawdopodobne - a właściwie pewne. Bo ta moja to były lata 80-te i Ujazd. A Żmijowa to lata 90-te i centrum miasta.
Pamiętam jej synów - Grzesiek grał w piłę i wyjechał chyba do Wałbrzycha. Piotrek mieszka w Zgorzelcu - w kosza grał. Sióstr tam było sporo

Z ciekawostek to moje podwórko miało swoją lokalizację na basenie. Na tym trójkąciku przed tarasem ratowników gdzie są dekle od zaworów. Znaliśmy ratowników i tam było nam dobrze - wgląd na laski pod prysznicem

Tak to była Pani Żmijowa. Oprócz Baśki Sru był też jeszce "Baldas" który urządzał rajdy po śmietnikach.
Tak przy wspominkach , pamiętam nieśmiertelne kapsle i własnoręcznie robione "koszulki" do nich. Gra w kulki była czystym hazardem gdzie niejednokrotnie kieszonkowe przechodziło z rąk do rak, Najbardziej poszukiwne nie były kulki szklane ale tzw. "opalanki" szabrowane z łożysk z Famago. Ich rozbijanie też było bardzo ekscytujące. Powiewem kapitalizmu, własnego biznesu była też "Papiernikowa" - gdzie kupić można było (oprócz warzyw )donaldy i oranżadę (także w proszku). Mnie wyryło się w pamięci stanie w kolejce, przez kilka tygodni w sklepie RTV na Broniewskiego w oczekiwaniu na upragnionego Kasprzaka - dla niewtajemniczonych chodzi o radio (cudowna "solidarność" ludzi w komitetach kolejkowych, którzy tylko czekali aż ktoś sie nie zjawi i wyrzucali go z listy kolejkowej......) a potem polowanie na kasety i wieczorne nagrywanie płyt z radia.....

Wcześniej ten sam Pan sprzedawał na Daszyńskiego - po schodkach do góry - dziś tam jest chyba wszystko po 5PLN. Pamiętam fakt , że przypadkowo napatoczyłem się na dostawę towaru i kupiłem telewizor biało-czarny dla teściów brata. Potem sprzęt też kupowąło się w Spółdzielcy - ja tam kompletowałem wieżę midi Unitry (każdy panel przedni delikatnie się różnił kolorem) , a brat mój swoją mini kupował w Zielonej Górze.
Były to czasy gdy po roku sprzedawało się starą z zyskiem i kupowało nową. Piękne czasy,...

Piękne czasy miał też serwis RTV pana Pyrka (vis'a vis kościoła , obok hotelu) - głowice w magnetofonach trzeba było wymieniać co roku. Tym którzy nie znali się na czyszczeniu Pyrek wciskał stara doczyszczoną i kasował jak za nową

Z kasetami był faktycznie meksyk - stilon robił nawet chromowe ale to była rzadkość. Pewex zapewniał pełen wybór

A nagrywanie płyt na kasety to była norma...

Acha - miałem kiedyś magnetofon Finezja - tam notorycznie odpadała klapka od kasety. Potem przy otwieraniu przytrzymwałem ją dłonią o nie wyłamywało już jej

Finezja do tej pory leży gdzieś w piwnicy u ojca. Klapka też odpadała:)
Pamiętam sklep RTV i kolejki przed nim obok sądu, tam gdzie teraz jest biuro nieruchomości, a wcześniej była apteka. A tam gdzie była REMA był duży sklep meblowy.

Ten człowiek nie żyje już ponad 20 lat. Mówili, że cierpiał na jakąś chorobę, która powodowała, że rósł nieustannie, a zmarł bo serce nie wytrzymało tego przyrostu.


A czy ktoś z Was chodził do starych budynków na terenie gazowni? Były w nich dwa potężne zbiorniki ze smołą (mazut?) takie wielkie od piwnicy, aż po dach. Stropy z desek, wszystko skrzypiało było takie straszne, a tej smoły to wogóle było pełno dookoła.
Nie ma już nigdzie takich miejsc.