Kiedy było więcej wody i błota ,wtedy była lepsza zabawa.

W Goerlitz władzunia się zmieniła?

Rozwiązaniem dla Zgorzelca jest wytyczenie tras rowerowych na obrzeżach miasta. W miarę możliwość infrastrukturalnych od tych głównych dróg będą odchodziły nitki w kierunku poszczególnych punktów w mieście. Ale trzeba powiedzieć jasno - nie będzie sieci polączonych dróg rowerowych w centrum ponieważ nie wszędzie da się to zrobić.

INSTYTUT SPRAW PUBLICZNYCH
Polsko-niemiecke pogranicze
Szanse i zagrożenia w perspektywie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej
Marzenna Guz-Vetter
2002


8.2 Turystyka rowerowa
Budowa wieluset kilometrów ścieżek rowerowych po polskiej stronie granicy została w ubiegłych latach sfinansowana w ramach tzw. małych projektów euroregionalnych z funduszu programu współpracy przygranicznej Phare Cross-Border Cooperation. Ścieżki te są jednak rozproszone po różnych gminach, niekiedy prowadzą donikąd, często zarastają i niszczeją, ponieważ nikt nie wie o ich istnieniu. Do tej pory nie została opracowana żadna kompleksowa mapa ścieżek rowerowych po polskiej stronie granicy. Zdarza się, że właściciele niemieckich biur podróży objeżdżają polskie gminy przygraniczne, aby zlokalizować ścieżki rowerowe. Sami potem rysują mapy, które kopiują dla swoich klientów. Mimo zainteresowania niemieckich biur podróży oraz turystów indywidualnych (także polskich) możliwości związane z turystyką rowerową po polskiej stronie granicy nie zostały do tej pory wykorzystane. Tymczasem zwłaszcza rynek niemiecki jest coraz bardziej zainteresowany tą formą wypoczynku. Według szacunków niemieckiego klubu rowerowego ADFC w 2002 roku zamierzało spędzić urlop „na rowerze" około 2 mln Niemców. Branża turystyczna oczekuje z tego tytułu obrotów w wysokości 5 mld euro rocznie. Jest to suma zbliżona do planowanej rocznej pomocy strukturalnej dla całej Polski. Sąsiadująca z województwem zachodniopomorskim Meklemburgia-Pomorze Przednie, bardzo szybko dostrzegła szansę związane z turystyką rowerową, z której uczyniła sztandarową ofertę turystyczną swojego regionu. Zainteresowanie branży turystycznej urlopowiczami rowerowymi wynika z faktu, że są to z reguły turyści bardzo zamożni, chcący dzięki tej formie wypoczynku odreagować stresy związane z pracą zawodową. Wydają oni ok. 20% więcej pieniędzy niż inni goście. Po wyczerpującym pedałowaniu lubią dobrze zjeść i przespać się w wygodnym hotelu.
Osoby urzędowo odpowiedzialne za aktywizację turystyczną regionu najwyraźniej nie monitorują tych procesów oraz nie prowadzą odpowiednich działań informacyjnych w gminach. Dlatego gminy nie zachęcają przedsiębiorców do inwestowania w pensjonaty i restauracje wzdłuż istniejących lub planowanych tras rowerowych. Dominuje mylne przekonanie, że turysta rowerowy to biedak, którego nie stać na „porządne" wczasy w dobrym hotelu.